---

Van het paleolithicum tot de Romeinen



De geschiedenis van Monforte de Lemos gaat terug tot het Paleolithicum, en de eerste bekende inwoners waren de Oestrimnios; in het zogenaamde ´´castrexa´´-tijdperk of de cultuur van de castros, typisch voor de Keltische stammen; De stam die Monforte bevolkte, stond bekend als de Lemavos-stam, en de eerste schriftelijke verwijzingen ernaar dateren van de Romeinse historici Plinio en Estrabón, tussen de jaren 600 en 900 voor Christus. Het woord ´´lemos´´, dat ook zijn naam geeft aan de regio, bekend als `Terra de Lemos´, zou een stem zijn van Keltische oorsprong die ´´ vochtig land, vruchtbaar land´´ betekent en lijkt aan te sluiten bij de wortel van het woord Galicisch ´´lama´´, in het Spaans, ´´limo´´; Er wordt aangenomen dat Monforte, nu een vallei, tijdens de prehistorie een grote lagune was, en het bewijs hiervan wordt gevonden in de harde rode klei die wordt gevonden bij het graven van een paar meter in de grond van de stad. Evenzo was zijn rivier, de Cabe, (´´chalibes´´), al bekend om zijn ijzerhoudende eigenschappen, en zeer gewaardeerd als het ging om het temperen van de zwaarden van Keltische krijgers, die uit alle hoeken kwamen om zichzelf te troosten met zijn uitstekende eigenschappen. . De nederzetting van de Lemavos was Castro Dactonio, (Dactonium), waarvan de werkelijke locatie lange tijd werd betwist, hoewel vroege middeleeuwse bronnen wijzen op de waarschijnlijke locatie in San Vicente del Pino, de bevolkingskern die de oorsprong was van het huidige Monforte; ´´Dactonium, quod dicitur pinus´´, (Dactonio, wat ze van de den noemen), zegt een van de documenten die deze versie ondersteunen; de theorie is onlangs versterkt door de ontdekking van overblijfselen van castreñas-huizen op de helling van de berg.



Van de Romeinen, van wie het overblijfsel in de stad duidelijk is geweest, komt het woord ´´Monforte´´, van het Latijnse ´´Mons-Fortis´´. Achtereenvolgens lieten de Suebi en de Visigoten hun eigen sporen achter; in de Zwabische tijd behoorden de landen van Lemos voor een groot deel tot de Pallarense County (gerelateerd aan de plaats van Pallares in de parochie van Baamorto) ´´. Als een overblijfsel van deze tijd is er een uitbundige Visigotische broche bewaard gebleven, gevonden in de Monfortijnse parochie en bewaard in het provinciaal museum van Lugo.



De joodse bevolking was ook erg belangrijk in de stad en rekende op een joodse wijk, waar tot aan de verdrijving van de joden uit Spanje, aangevallen in de middeleeuwen door de katholieke vorsten, belangrijke families van deze etnische groep woonden; Onder hen vallen de Gaibors op, een familie wiens middeleeuwse huis bewaard is gebleven, evenals uitgebreide documentatie; dus de achternaam ´´Lemos´´ is gerelateerd aan afstammelingen van Montfort-joden.

Van de middeleeuwen tot de verlichting



Maar het zijn de Middeleeuwen samen met de Verlichting, twee van de meest relevante periodes in de geschiedenis van Monforte; de benedictijnse gemeenschap is gevestigd in het klooster van San Vicente del Pino, momenteel een Parador de Turismo. De exacte datum is onmogelijk te specificeren omdat de documenten die het zouden kunnen aantonen in de negentiende eeuw verbrandden in een spectaculaire brand, waarbij ook waardevolle wandtapijten werden vernietigd en een groot deel van het paleis dat het klooster flankeert, waarvan slechts een deel bewaard is gebleven. Binnen in het klooster bevindt zich het graf van een abt die in de volksmond werd geassocieerd met de legende van The Crown of Fire, diep geworteld in de stad en bij talloze gelegenheden naar de literatuur werd gebracht, en die zijn oorsprong vindt in de bestaan ​​van een ondergrondse gang die het paleis en de kerk communiceerde. In de middeleeuwen werden in de regio talloze kloosters gebouwd, vooral aan de oevers van de rivieren Miño en Sil, in het gebied dat bekend staat als Ribeira Sacra en waarvan Monforte de hoofdstad is.



De donjon en de muur werden afgebroken tijdens de Irmandiña-opstand, die de stad confronteerde met de adel; De verantwoordelijken werden, nadat de opstand was neergeslagen, gedwongen om weer op te bouwen wat vernietigd was. De graaf van Lemos zag af van het executeren van de rebellen, maar bestrafte hen om hun verwoeste forten weer op te bouwen.



Twee van de grootste figuren in de geschiedenis van de stad zijn kardinaal Rodrigo de Castro en Pedro Fernández de Castro y Andrade, de zevende graaf van Lemos. De eerste staat bekend als een grote weldoener van de stad, en hij dankt het Colegio de Nuestra Señora de La Antigua, in Herreriaanse stijl, een van de grote monumentale schatten van Galicië; bekend als ´´de Galicische Escorial´´; haar plaats kreeg de naam ´´The Company´´; en de compagnie is niemand minder dan die van Jezus, waaraan de kardinaal deze stichting heeft toevertrouwd. Jezuïetenarchitecten tekenden het gebouw en jezuïetenonderwijzers runden de school tot 1767. In de spectaculaire kerk van Nuestra Señora de La Antigua wordt onder andere een enorm en bewonderd altaarstuk bewaard, gebeeldhouwd door de grote Galicische meester Francisco de Moure; Daarin is het merkwaardig om een ​​lege ruimte te zien die de set voorzit en die de banier van de Sociëteit van Jezus zou moeten bevatten, gewist nadat deze uit Spanje was verdreven. De school, die een belangrijke galerij heeft waarin verschillende Grieken opvallen, wordt sindsdien gerund door de paters Piarist.



Wat betreft Pedro Fernández de Castro y Andrade, VII graaf van Lemos, moet worden opgemerkt dat hij een fervent promotor van cultuur was; De beschermheer van Cervantes, Góngora, Lope de Vega, de broers Argensola en Quevedo, werd door deze laatste omschreven als ´´ eer van onze tijd´´ en het tweede deel van Don Quichot is aan hem opgedragen. Hij bekleedde tussen 1603 en 1618 ook de functies van voorzitter van de Raad van Indië, onderkoning van Napels en voorzitter van de Hoge Raad van Italië; Hij en zijn vrouw, Catalina de la Cerda y Sandoval, zijn verantwoordelijk voor de oprichting van belangrijke kloosters zoals San Jacinto en Santa Clara, de laatste met een van de belangrijkste musea voor heilige kunst in Spanje.



De rol van de graaf van Lemos in de machtsstrijd tussen de Galicische adel en de monarchie wordt ook herinnerd, in een tijd die werd gekenmerkt door constante wrijving.

Napoleontische bezetting



Op 20 april 1809 vond de Slag bij Monforte de Lemos plaats, waarna de troepen ongeveer 1.500 mensen uit Monforte om het leven brachten als vergelding voor de opstand van de burgerbevolking.



In de strijd stonden ongeveer 400 burgers tegenover 6.000 soldaten van het 6e Franse leger, onder bevel van maarschalk Ney. Bij gebrek aan enige ondersteuning gebruikten ze holle boomstammen als kanonnen. Na het afvuren van 39 kanonschoten waren alle geïmproviseerde artilleriestukken ontploft, waarbij veel van de guerrillastrijders omkwamen. Het resultaat was de totale vernietiging van de Galicische militie van Monforte de Lemos. Generaal Martinengo, die was gestuurd om de leiding te nemen over de opstand, riep op, maar vluchtte blijkbaar zonder te vechten.







Galicische autonome gemeenschap

Lugo provincie

Gerechtelijk arrondissement: Monforte de Lemos

Uitbreiding: 202 km2





Aardrijkskunde

De gemeente Monforte is gelegen in de vlakten en depressies van centraal-oostelijk Galicië. Het fysieke raamwerk wordt gedefinieerd door een fundamentele eenheid: de Lemos-depressie die zich uitstrekt door Bóveda, O Saviñao, Pantón, Sober, Pobra do Brollón en Ribas de Sil. Deze landen vormen de zogenaamde regio Valle de Lemos.

De hoogte is 363 meter boven zeeniveau en wordt bewaterd door het stroomgebied van de Cabe. Het klimaat valt binnen het oceanisch-continentale domein, gekenmerkt door een gematigde jaartemperatuur, weinig neerslag en een aanzienlijke thermische oscillatie. Het regenseizoen is de herfst en de zomers zijn droog en heet. Vorst en mist komen in de winter zeer vaak voor in de vallei.



Bevolking

Met de komst van de spoorlijn aan het einde van de 19e eeuw was er een geleidelijke groei tot 1950. Vanaf die datum is er een afname van de bevolkingscurve.

Het laatste register geeft ons een cijfer van 19.817 inwoners, waarvan 9.449 mannen en 10.368 vrouwen, met een bevolkingsdichtheid van 99,09 inwoners per vierkante kilometer. Het is de tweede stad qua aantal inwoners in de provincie Lugo achter de hoofdstad.



Communicatie

Monforte, als historisch kruispunt van wegen, is goed verbonden met de belangrijkste stedelijke centra van Galicië, zowel over de weg als per spoor. Het heeft een treinstation en een busstation.

De stad is met de trein verbonden met de regionale assen Ferrol-Coruña en Ourense-Vigo. Over de weg verbindt het district 533 de hoofdstad Lemos met Lalín en Santiago. Regional 546 verbindt het met de hoofdstad Lugo, waar het aansluit op de N-VI richting A Coruña. Ourense en Vigo communiceren met Monforte via de N-120 van Logroño naar Vigo, een toegangsweg naar het Castiliaanse plateau en, via de spoorlijnen met geregelde diensten, naar Madrid en Barcelona.





KUNST

Benedictijner klooster van San Vicente do Pino Middeleeuwse vestingstad

Pazo Condal-klooster van Santa Clara

College van Onze-Lieve-Vrouw van het oude klooster van San Jacinto

De oude brug Pazo Molionos de Antero

Hermitage van San Lázaro

ROUTES VAN BELANG

Pazo de Tor

Ribeira Sacra-route vanuit Pantón-Savinao

Ribeira Sacra de Sober-route

Natuurroute

PARTIJEN



San Brais, wordt gevierd op 3 februari en heeft een geweldige populaire wortels. De mensen van Monforte gaan naar de kerk van San Vicente om draden en linten tegen keelpijn te zegenen.



Carnaval, in verband met carnaval, wordt in Monforte op donderdag gevierd door leden en kameraden die genieten van een brede deelname, evenals een parade van comparsas georganiseerd door het stadhuis.



Middeleeuwse kermis, die samenvalt met de glorieuze zaterdag, wordt een middeleeuwse kermis georganiseerd in het monumentale gedeelte van de oude binnenstad van Monforte.



Mushroom Festival (tentoonstelling)

Mushroom Festival (tentoonstelling)

Paasdinsdag, deze lokale feestdag, hernieuwt het bedrijf zijn geloften aan de Maagd van Montserrat.



Os Maios, van de delegatie van cultuur van de gemeenteraad van Monforte, wordt een reeks activiteiten uitgevoerd die verband houden met de oude traditie van de viering van Los Mayos.



Festas dos barrios, op volksinitiatief, zijn er verschillende wijken van Monforte die jaarlijks hun festivals vieren: San Lázaro, San Antonio, Fiestas del Carmen, San José, ...



Festas Patronais, in de maand augustus en de belangrijkste dag is de 15e, zijn er tal van activiteiten die veel bezoekers trekken op deze data.



San Mateo, populaire bedevaart georganiseerd door de parochie van A Parte op 21 september.

---